10. Γεράσιμος Μενάγιας

Ὁ μοναχός Γεράσιμος Μενάγιας (†1957) εἶναι ἕνα ὑπόδειγμα ἡρωικῆς αὐταπαρνήσεως καί ἕνα πρότυπο ἔμπρακτης μετάνοιας. Νέος, πλούσιος καί μορφωμένος – πτυχιοῦχος τοῦ Πολυτεχνείου τῆς Ζυρίχης –, ἀφοῦ πέρασε ἀπό τά σκοτεινά σοκάκια τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀσωτίας καί τοῦ δαιμονικοῦ πνευματισμοῦ, βγῆκε στό φωτόλουστο ξέφωτο τῆς ἀληθινῆς πίστεως στό Θεάνθρωπο Ἰησοῦ. Καί τότε περιφρόνησε τή δόξα, τό χρῆμα, τίς ἡδονές καί τή σοφία τοῦ κόσμου τούτου καί πῆγε στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, ἀνταλλάσσοντας τά ἀθηναϊκά μέγαρα μέ τά ἐρημιτικά γιδοκάλυβα τοῦ Ἄθωνα. Ἐκεῖ ἔζησε μέ παραδειγματική ἀκτημοσύνη καί «πράττων ἐδίδασκε» ὅτι «ματαιότης ματαιοτήτων τὰ πάντα ματαιότης».